Kąty energetyczne – spotkanie autorskie

KĄTY ENERGETYCZNE 1975-2024

Prace z cyklu Kąty energetyczne są wyrazem fascynacji problemem istnienia KĄTÓW jako

swego rodzaju geometrii intuicyjnej. Ten wyimaginowany przez umysł człowieka MODEL stał

się od wielu lat głównym motywem mojej aktywności artystycznej. Zastanawiam się na ile

„geometria” mająca przecież jedynie w swojej intencji cele praktyczne może funkcjonować

w sztuce? Aby ten problem stał się istotny, postanowiłem powołać KĄTY jako energetyczny

znak kultowy w formie osobistego fetyszu. Mam intuicję, że dysponując trzema kątami, uda

mi się w dowolny sposób narzucić je na tak zwaną RZECZYWISTOŚĆ, ale też na moją

motoryczność biologiczną. Dzięki takiemu zabiegowi pragnę spowodować coś w rodzaju

napięcia energetycznego. To NAPIĘCIE ma być sensem tej absurdalnej pracy, czyli sposobem

nadania własnej artykulacji niezależnej już ode mnie materii.

„W projekcie Kątów Energetycznych mieszają się rozmaite media sztuki: obrazy

fotograficzne współwystępują z malarskimi, a te ostatnie – z filmem czy akcjami, po czym

wszystkie spotykają się w przestrzeniach instalacji lub w aranżacjach wystawienniczych z

obiektami różnego typu, w tym mobilami i maszynami. Artysta wykorzystuje wszelkie

dostępne środki artystyczne naraz, żongluje nimi w ramach projektu.

Sztuka postkonceptualna korzysta swobodnie ze sposobów tworzenia sztuki konceptualnej.

Służą one jednak artykulacji rozmaitych dyskursów kontekstowych (pozaartystycznych).

Główne kategorie opisowe charakteryzujące dzieła to: afirmacja przypadku, rozszerzenie,

zmienność, hybrydyczność, heterogeniczność, intermedialność, stapianie w nową całość

elementów do tej pory rozpatrywanych oddzielnie, czyli ujmując to inaczej – dialektyczne

uzgadnianie sprzeczności, takich jak abstrakcja geometryczna vs organiczna i

przypisywanych im cech, odpowiednio: racjonalność, obiektywizm, matematyzacja sztuki vs

biologiczność, somatyczność, działanie na żywo. Wymienione kategorie można

przyporządkować (subsumpcja) terminowi w projekcie Kątów Energetycznych nadrzędnemu

– energii.”

„Energia to inaczej dynamika lub performatywność. We wszystkich nurtach awangardowych

i postawangardowych to akcja (performance), czy jakakolwiek forma wizualna działania na

żywo, stanowiła skrajny, najbardziej radykalny przejaw realizacji założeń danej formacji. Stąd

poszukiwanie plastycznych ekwiwalentów ruchu w malarstwie, reliefie, obiekcie, ale i

szczególna rola technik nowomedialnych inspirujących eksperymenty artystyczne. Z tej

perspektywy zostały omówione w tym opracowaniu formy kątów wszelkich typów.

Projekt Kątów Energetycznych jest niezwykle złożony pod względem rozmaitości

stosowanych mediów, form, technik warsztatowych i odniesień do stanowisk teoretycznych

w sztuce awangardowej i postawangardowej. Dlatego jest niezwykle istotne, aby wskazać

źródła jego koncepcji i drogi rozwoju, od inicjalnych po realizowane współcześnie.”

Łukasz GUZEK

Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku

Józef Robakowski — urodzony w 1939 roku w Poznaniu artysta, historyk sztuki, profesor

akademicki. Studiował zabytkoznawstwo i historię sztuki na Uniwersytecie Toruńskim i

sztukę operatorską w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im.

Leona Schillera w Łodzi, gdzie od 1970 do 2018 był wykładowcą, prowadząc m.in. Pracownię

Działań Multimedialnych. Jego praktyka artystyczna koncentruje się wokół filmu, fotografii i

innych mediów wizualnych. Od końca lat 50. zajmuje się fotografią, eksperymentując z

technologiami zapisu fotograficznego, tworzy obiekty i instalacje fotograficzne. Analityczno-

konceptualne serie prac z lat 70. są wyrazem jego zainteresowania uwarunkowaniami

percepcji i możliwościami rejestracji fotograficznej. W latach 80. realizował cykle zdjęć

powstałych ze sfotografowanych obrazów telewizyjnych. W ostatnich latach pod hasłem

„Fotomanii” tworzy monumentalne kompozycje z własnych wizerunków funkcjonujących w

internecie oraz mentalne archiwum multimedialne pt. Puls Facebooka. Od początku lat 60.

zajmuje się tworzeniem filmów eksperymentalnych. Nowatorskie analizy struktur przekazu

filmowego z lat 70. zaliczane są do klasyki kina strukturalnego. W latach 80. m.in. przy użyciu

techniki wideo realizował koncepcję „kina własnego”– autorskich, często autobiograficznych

zapisów i rejestracji działań performatywnych. Równocześnie rozwijał wątek krytyczny

dotyczący polityki mediów i mechanizmów manipulowania widzem w zideologizowanych

środkach masowego przekazu. Ważną częścią jego praktyki są dokumentacje wideo i

filmowe dotyczące sztuki współczesnej i jej awangardowych tradycji. Współzałożyciel grup

artystycznych podejmujących eksperymentalne działania, m.in.: Oko (1960), STKF Pętla

(1960–1966), Zero-61 (1961–1969), Krąg (1965–1967). Współtwórca grupy Warsztat Formy

Filmowej (1970–1977) oraz Telewizyjnej Grupy Twórczej Stacja Ł (1991–1992). Od 1978 roku

prowadzi (założoną wspólnie z Małgorzatą Potocką) Galerię Wymiany w Łodzi. Inicjator

licznych wydarzeń artystycznych, kurator kilkudziesięciu wystaw, wydawca, autor tekstów i

publikacji. Mieszka i pracuje w Łodzi.